عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت :
بحث درباره صرفه‌جویی در مصرف سوخت سال‌هاست در سیاست‌گزاری اقتصادی کشور جریان دارد؛ اما هنوز راهکار عملی و ماندگار در مقیاس ملی شکل نگرفته است. واقعیت آن است که بخش حمل‌ونقل، بزرگ‌ترین مصرف‌کننده انرژی در کشور به‌شمار می‌رود و بیش از یک‌سوم بنزین کشور در جاده‌ها و خیابان‌ها می‌سوزد. در چنین شرایطی، توسعه فناوری‌های نوین در خودروسازی دیگر یک انتخاب نیست؛ بلکه ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.
خودروهای هیبریدی نخستین‌گام در مسیر کاهش مصرف سوخت به‌شمار می‌روند. این فناوری با بهره‌گیری از ترکیب موتور بنزینی و الکتریکی، می‌تواند تا ۳۰ درصد از مصرف سوخت و انتشار آلاینده‌ها را کاهش دهد. بسیاری از کشورها، از شرق آسیا تا اروپا، با تکیه بر تولید و استفاده گسترده از خودروهای هیبریدی، توانسته‌اند وابستگی خود به‌سوخت‌های فسیلی را به‌شکل محسوسی کاهش دهند. اما در ایران، هرچند ظرفیت فنی برای ساخت این محصولات وجود دارد، نبود سیاست‌های تشویقی و زیرساخت‌های مناسب، مانع از گسترش آن‌ها شده است.
در کنار خودروهای هیبریدی، یک بخش مهم‌تر و درعین حال مغفول‌مانده وجود دارد: موتورسیکلت‌های برقی. شاید کمتر به آن توجه شود، اما موتورسیکلت‌ها در شهرهای بزرگ کشور سهم قابل‌توجهی از مصرف بنزین و افزایش آلودگی هوا را به‌خود اختصاص داده‌اند. هر موتورسیکلت کاربراتوری، چندین برابر یک خودرو آلودگی تولید می‌کند. به‌همین دلیل، جایگزینی تدریجی ناوگان فرسوده با مدل‌های برقی، می‌تواند تاثیری سریع‌تر و ملموس‌تر بر کاهش مصرف سوخت داشته باشد.
اگر تنها ۱۰ درصد از موتورسیکلت‌های در حال تردد کشور به‌نوع برقی تبدیل شوند، میزان صرفه‌جویی سالانه در مصرف بنزین به ده‌ها میلیون لیتر خواهد رسید. این رقم معادل هزینه تامین سوخت یک شهر متوسط است. در کنار آن، کاهش چشمگیر آلودگی هوا و صدای موتورهای احتراقی، ضمن ارتقای کیفیت زندگی شهری، فشار مالی دولت در بحث تخصیص یارانه‌های انرژی را کاهش می‌دهد.
با وجود این مزایا، مسیر توسعه وسایل‌نقلیه برقی در کشور با چالش‌های جدی روبه‌رو است. هزینه بالای باتری، نبود زیرساخت‌های شارژ در سطح شهر و کمبود حمایت‌های مالی از تولیدکنندگان، سبب کاهش انگیزه برای سرمایه‌گذاری در این حوزه شده است. این درحالی است که در بسیاری از کشورها، دولت با ارائه تسهیلات خرید، معافیت‌های مالیاتی و ایجاد شبکه شارژ عمومی، راه را برای ورود این فناوری هموار کرده است.
اگر هدف واقعی، کاهش مصرف سوخت و آلودگی هوا باشد، باید نگاه سیاست‌گزار از تولید انبوه به‌سمت تولید فناورانه و هوشمند تغییر کند. حمایت از خودروهای هیبریدی و موتورسیکلت‌های برقی نباید در حد شعار باقی بماند. لازم است دولت، شهرداری‌ها و شرکت‌های خودروسازی به‌صورت هماهنگ عمل کنند و مجموعه‌ای از مشوق‌ها، زیرساخت‌ها و الزامات قانونی را برای گسترش این فناوری‌ها به‌اجرا بگذارند.
حرکت به‌سوی حمل‌ونقل پاک، تنها یک پروژه صنعتی نیست؛ بلکه بخشی از آینده اقتصادی کشور است. در جهانی که سوخت‌های فسیلی رو به پایان هستند و هزینه‌های زیست‌محیطی به‌شدت افزایش یافته، کشوری موفق‌تر خواهد بود که زودتر به‌مسیر سبز بپیوندد. خودروهای هیبریدی و موتورسیکلت‌های برقی دو مسیر مکمل برای رسیدن به این هدف هستند؛ یکی آینده صنعت خودرو را بازتعریف می‌کند و دیگری چهره شهرها را دگرگون خواهد ساخت.
امروز زمان آن رسیده که تصمیم‌گیران، نوسازی ناوگان حمل‌ونقل را نه یک هزینه، بلکه یک سرمایه‌گذاری ملی ببینند؛ سرمایه‌گذاری بر آینده‌ای که در آن، صدای شهر با سکوت موتورهای برقی و هوای پاک معنا پیدا می‌کند.
